نوشتار تغییر-۳

گاهی فقط دلم می خواهد یک نفر باشد که حرف بزنم یک نفر که کنارش آرام باشم یک نفر که هر وقت دلم خواست حضورش را حس کنم و دلگرم باشم یک نفر که همه فکر و ذکرش من باشم

یک نفر که همیشه برایم وقت داشته باشد... اینها فانتزی اند می دانم در هیچ جهانی پیدا نمی شوند اما دل است دیگر ....دلی که یاغی شده است ...دلی که اختیارش دیگر در دست من نیست...

برای خودش فانتزی می چیند و آرزو می کند که باشد که تحقق یابد...

درروابط دوستانه و عاطفی ام همیشه فکر می کنم این منم که رابطه را نگه داشته ام این منم که می دوم کوتاه می آیم و به هر قیمیتی نمی خواهم از دست بدهم ..... هیچ رابطه ای که پایدار بوده است نمی شناسم که یکسرش به نوعی نیاز به من نبوده باشد! نیاز به دلگرمی دادن من، نیاز به فکر من، نیاز به دانش من، نیاز به همدردی من،تقریبا وقتی افراد حالم را می پرسند می دانم که کمکی به ذهنشان رسیده که از دست من احتمالا بر می آید.... کسی نمی گوید حالت چطور است در حالیکه واقعا منظورش همین باشد که حالم را بپرسد ویا دلش برایم تنگ شده باشد، در حالیکه من اغلب حال افراد را می پرسم به این دلیل که دلم تنگ شده برایشان، مثلا صبح سر کار به یکی پیام می دهم و حالش را می پرسم و اکثرا هم می بینم که شگفت زده می شوند که من فقط حالشان را پرسیده ام حتی در جواب سلام خوبی من شاید یک کلمه بنویسند جان؟؟ کاری داری؟ و وقتی می گویم نه فقط دلم برایت تنگ شده بود یا چند وقت است ندیدمت گفتم حالت رو بپرسم شاخ در می آورند! هر چند الان بعد ۵ سال کمتر این شگفتی را می بینم در چهره شان ... کار من بد نیست فقط متفاوته ... بارها می شنوم که بهم می گویند سوالایی که روشون نمی شه از کسی بپرسند از من می پرسند! یا کارایی که بلد نیستند اگه بدونند من شاید بلد باشم به من میگن! البته من خیلی وقت ها، فرصت نمی کنم فوری جواب بدم به خواسته هاشون، ولی خب واقعا می زارم تو برنامه های روزانه یا هفتگی یا شایدم ماهانه ام!! یعنی به طرف می گم مثلا باشه ولی مثلا سه روز دیگه می تونم....  گاهی هم البته پیش میاد بلد نیستم و بسته به اینکه موضوع چقدر به نظر خودم برای خودم مهم هم باشه سعی می کنم جوابی پیدا کنم و یاد بگیرم وگرنه هم که خب میگم یاد ندارم یا از فلانی بپرس